Głosiciele utracalności zbawienia często powołują się na wybrane przykłady z Pisma Świętego. Czy to z Nowego czy
Starego Testamentu, możemy (jeżeli usilnie chcemy) wyciągnąć negatywnego bohatera, który w pewnym momencie swojego
istnienia sprzeniewierzył się Bogu i odwrócił od Niego. Pytanie czy ludzie, którzy zaznali Bożej miłości, Bożej obietnicy i łaski zbawienia są wstanie to wszystko odrzucić. Niniejsza praca ma za zadanie wykazać błędy teologiczne i założenia ludzi, starających się dowieść, że ofiara naszego Pana na krzyżu, była ofiarą niewystarczalną i nieidealną, ponieważ mimo starań – lub Boży może odpaść od swojego Stwórcy. W Starym Testamencie mamy opis pewnego proroka – Balaama.
Często ludzie udowadniający utracalność zbawienia powołują się na jego przykład jako „wzór” utracalności zbawienia.
O proroku Balaamie czytamy w Księdze Liczb, Księdze Powtórzonego Prawa, Jozuego, Nehemiasza, Micheasza, 2Piotra, Judy i Objawienia. Starający się obalić założenie „Raz zbawiony, na zawsze zbawiony”, przypisują bardzo dobrą relację między Balaaem, a Bogiem na podstawie poniższych wersetów:
(9) Przyszedł Bóg do Balaama i rzekł: Cóż to za mężowie są u ciebie? (10) Balaam odpowiedział Bogu: Balak, syn Sippora, król Moabitów, przysłał do mnie wiadomość… (12) Na to rzekł Bóg do Balaama: Nie możesz iść z nimi i nie możesz tego ludu przeklinać, albowiem jest on błogosławiony. (13) Gdy powstał Balaam następnego poranka, rzekł do książąt Balaka: Wracajcie do swego kraju, gdyż Pan nie dozwolił mi iść z wami. (20) W nocy przyszedł Bóg do Balaama i rzekł mu: Skoro mężowie ci przyszli, aby cię zabrać, wstań, a idź z nimi, lecz uczynisz tylko to, co ci powiem. – Ks. Liczb 22:9-13,20
(4) Objawił się Bóg Balaamowi, a on rzekł do Niego: Ustanowiłem siedem ołtarzy i ofiarowałem na każdym młodego cielca i barana. (5) Wówczas Pan włożył słowa w usta Balaama i rzekł mu: Wróć do Balaka i tak mu powiesz. (16) Wtedy spotkał się Pan z Balaamem, przekazał mu słowa, polecając: Wróć do Balaka i powiedz mu w ten sposób!
– Ks Liczb 23,4-16
Pytanie jakie musi sobie zadać każdy, szczery ze sobą czytelnik – czy te fragmenty świadczą o bardzo dobrej relacji Boga z Balaaem? Za przejaw dobrych relacji uznaje się fakt, iż Bóg przemówił do Balaama, przemówił do ludu przez Balaama. Pytanie czy to wystarczy, aby stwierdzić że człowiek jest zbawiony? Odpowiedzi nie musimy szukać daleko. W Księdze Liczb Bóg przemówił przez… oślicę.
Oto fragment:
(21) Wstał więc Balaam rano, osiodłał swoją oślicę i pojechał z książętami Moabu. (22) Jego wyjazd rozpalił gniew Pana i anioł Pana stanął na drodze przeciw niemu, by go zatrzymać. On zaś w towarzystwie dwóch sług jechał na swojej oślicy. (23) Gdy oślica zobaczyła anioła Pana stojącego z wyciągniętym mieczem na drodze, zboczyła z 1/3 drogi i poszła w pole. Balaam uderzył ją, chcąc zawrócić na właściwą drogę. (24) Wtedy stanął anioł Pana na ciasnej drodze między winnicami, a mur był z jednej i z drugiej strony. (25) Gdy oślica zobaczyła anioła Pana, przyparła do muru i przytarła nogę Balaama do tego muru, a on ponownie zaczął bić oślicę. (26) Anioł posunął się dalej i stanął w miejscu tak ciasnym, że nie było można go wyminąć ani z prawej, ani też z lewej strony. (27) Gdy oślica ujrzała znowu anioła Pana, położyła się pod Balaamem. Rozgniewał się więc Balaam bardzo i zaczął okładać oślicę kijem. (28) Wówczas otworzył Pan usta oślicy, i rzekła do Balaama: Cóż ci uczyniłam, żeś mnie zbił już trzy razy? (29) Balaam odpowiedział oślicy: Dlatego, żeś sobie drwiła ze mnie. Gdybym tak miał miecz w ręku, już bym cię zabił! (30) Oślica jednak rzekła do Balaama: Czyż nie jestem twoją oślicą, na której jeździsz, odkąd jesteś, aż po dzień dzisiejszy? Czyż miałam zwyczaj czynić ci coś podobnego? Odpowiedział: Nie! (31) Wtedy otworzył Pan oczy Balaama i zobaczył on anioła Pana, stojącego na drodze z obnażonym mieczem w ręku. Ukląkł więc i oddał pokłon twarzą do ziemi. (32) Anioł zaś Pana rzekł do niego: Czemu aż trzy razy zbiłeś swoją oślicę? Ja jestem tym, który przyszedł, aby ci bronić przejazdu, albowiem droga twoja jest dla ciebie zgubna. (33) Oślica ujrzała mnie i trzy razy usunęła się z drogi. Gdyby się nie usunęła, byłbym cię dawno zabił, a ją przy życiu zostawił.
Pytanie do rozważenia:
Czy oślica miała dobre relacje z Panem, że On przemówił przez nią? Jeżeli tak, to musimy wysnuć drugi wniosek – jeżeli oślica miała dobre relacje z Panem i Pan posłużył się nią, musi to być dla nas dowód, że była/będzie ona zbawiona…
Oczywiście jest to nonsens teologiczny.
Czy jeżeli Bóg przemówił przez oślicę, oznacza że była ona zbawiona? Czy jeżeli Bóg przemówił przez Balaama, oznacza że był on zbawiony? Nikt tak naprawdę – nawet jeżeli Pan przez niego przemówi do ludu, a potem upadnie i odejdzie nie może być przykładem na utracenie zbawienia. Pytania na jakie musi odpowiedzieć sobie każdy, kto stawia proroka Balaama jako wzór utraty zbawienia:
1. Czy był on KIEDYKOLWIEK przedstawiany w pozytywnym świetle?
2. Czy jak Bóg przemówił przez oślicę tzn że oślica jest zbawiona?
Są to dwa pytania odnośnie Starego Testamentu. W Nowym Testamencie mamy wiele przykładów mówiących o tym, jak Pan przemówił lub posługiwał się niewierzącymi:
(49) A jeden z nich, Kaifasz, który tego roku był arcykapłanem, rzekł do nich: Wy nic nie wiecie, (50) i nie myślicie, że lepiej jest dla nas, by jeden człowiek umarł za lud, niż żeby wszystek ten lud zginął. (51) A tego nie mówił sam z siebie, ale jako arcykapłan w owym roku prorokował, że Jezus miał umrzeć za naród. – Ewangelia Jana 11,49-51
Oraz przykłady mówiące o samych Apostołach:
(12) A oni poszli i wzywali do upamiętania. (13) I wyganiali wiele demonów, i wielu chorych namaszczali olejem, i uzdrawiali. – Ewangelia Marka 6,12
(2) I posłał ich, aby głosili Królestwo Boże i uzdrawiali. – Ewangelia Łukasza 9,2
Należy pamiętać, że w każdym z tych dwóch przykładów jest mowa także o Judaszu, o którym jest napisane:
(12) Dopóki byłem z nimi na świecie, zachowywałem w imieniu twoim tych, których mi dałeś, i strzegłem, i żaden z nich nie zginął, prócz SYNA ZATRACENIA, by się WYPEŁNIŁO Pismo – Ewangelia Jana 17,12
Często kiedy formułujemy pewne tezy, zapominamy o tym co miało charakteryzować, co miało być znakiem rozpoznawczym uczniów Chrystusa. Tym JEDYNYM widocznym znakiem, miały być OWOCE. Niestety czy to w przypadku Balaama czy Judasza, na próżno szukać owoców. Jednak koniec oboje mieli równie dramatyczny.
Zobaczmy jak skończył Judasz:
(5) Wtedy rzucił srebrniki do świątyni, oddalił się, poszedł i powiesił się. – Ewangelia Mateusza 27,5
Zobaczmy jak skończył Balaam:
Balaam próbował sprowadzić na Izraelitów zgubę i zyskać w ten sposób obiecaną nagrodę za namówienie ich do kultu Balla. Został zabity w czasie ataku Izraelitów o czym czytamy w:
(22) Również wróżbitę Balaama, syna Beora, wraz z innymi ofiarami walki zabili Izraelici mieczem. – Księga Jozuego 13,22
Podsumowanie
Wymienione przykłady, czy to ze Starego Testamentu czy z Nowego, świadczą o tym że osoba którą Bóg może się posłużyć nie musi być zbawiona. Nie ma zatem tutaj żadnego potwierdzenia czy wzory na tezę, że Chrześcijanin zbawiony z łaski przez ofiarę Chrystusa na krzyżu, może odpaść/odwrócić się od swojego Pana do świata, i nigdy go Niego nie wrócić.
A na marginesie mówiąc, Pan przemówił też do mordercy i bratobójcy, który bez wątpienia nie był wierzący: