James Janeway urodził się w Lilley w hrabstwie Hertfirdshire.Był czwartym z dziewięciu synów duchownego Williama Janewaya oraz młodszym bratem Johna ,który także został duchownym o przekonaniach purytańskich.
James studiował w Christ Church w Oksfordzie,gdzie w 1659 roku uzyskał bakalaureat.
Po studiach przez pewien czas udzielał prywatnych lekcji w Windsorze.
W 1661 roku został ordynowany na diakona,jednak w 1662 usunięto go z urzędu za nonkonformizm.
W 1672 roku po wydaniu przez króla Karola || Deklaracji pobłażliwości,Janeway uzyskał licencję Kaznodzieji prezbiteriańskiego.
Ostatnie lata służby kaznodziejskiej Janeway’a w rejonie Rotherhhithe były najbardziej owocne,a jednocześnie najtrudniejsze.
Popularność Janeway,a do tego stopnia drażniła anglikanów,że kilkukrotnie grozili zastrzeleniem go.Dwukrotnie też usiłowano go zabić-raz kula przeszyła jego kapelusz na wylot,a innym razem żołnierze zniszczyli kaplicę zbory Janeway’a.
Z tego też powodu zbór przeniósł się do większego budynku.
Po kilkunastoletnich zmaganiach z depresją Janeway zachorował na gruźlicę i zmarł w wieku 38lat.
W dużej części dzieł Janeway widoczne jest ,jak obeznany był z cierpieniami,prześladowaniami i śmiercią.
Źródło:”Purytanie.Biografie i Dzieła” Joel.R.Beeke,Randall J.Pederson