Na kartach Pisma Świętego poznajemy wielu ludzi, którzy trudnili się pasterstwem. Pasterzami byli: Abel, Jakub, Dawid czy prorok Amos. Dla Izraela cechy idealnego pasterza i jego rola przy hodowli owiec były nad wyraz jasne. Sam Jezus w Ewangelii Jana nazywa siebie Dobrym Pasterzem, co przywołuje skojarzenia z Psalmem 23. Kiedy patrzymy na te teksty widzimy perspektywę zarówno Dobrego Pasterza, jak i owieczki Jego stada.
10:11 Ja jestem dobrym pasterzem. Dobry pasterz oddaje swoje życie za owce.
10:12 Lecz najemnik, który nie jest pasterzem, do którego owce nie należą, widząc nadchodzącego wilka, opuszcza owce i ucieka, a wilk porywa i rozprasza owce.
10:13 Najemnik ucieka, bo jest najemnikiem i nie troszczy się o owce.
10:14 Ja jestem dobrym pasterzem i znam moje owce, a moje mnie znają.
Ewangelia Jana
Dobry Pasterz
Jezus przemawiając do żydów nazywa siebie Dobrym Pasterzem. Ukazuje swoją perspektywę konfrontując rolę pasterza z najemnikami. W pierwszej kolejności Jezus mówi o poświęceniu, jakie dobry pasterz ponosi za owce. Pasterz będzie bronił swojej własności i jest gotowy ponieść śmierć za to co należy do niego. Rolą człowieka pasącego trzodę było doglądanie oraz chronienie jej przed niebezpieczeństwami, a Dobry Pasterz zna swoje owce od urodzenia. Owce należące do niego znają Jego głos i On je prowadzi. Bliska relacja i nierozłączność cechuje pasterza i Jego stado, a pasterz robi wszystko by zapewnić owcom życie, gdyż jest to w Jego mocy. Nie ulęknie się żadnego niebezpieczeństwa i stanie do walki w obliczu największych niebezpieczeństw.
Najemnik
Bóg mówiący przez proroków często napominał przywódców Izraela, którzy byli określani jako źli pasterze. Patrzyli jedynie na swoje własne korzyści i nie dbali o stado, gdyż zapomnieli do kogo tak naprawdę należy. Najemnik nie jest zainteresowany obroną owiec, ponieważ wyżej ceni swoje życie nad cudzą własność. Nie staje do walki o bezbronne zwierzęta wybierając ucieczkę. Stado zostaje pozostawione na pastwę drapieżników, mimo iż człowiek najęty do pilnowania został opłacony. Najemnik nie może równać się z prawdziwym pasterzem.
23:1 Psalm Dawida. PAN jest moim pasterzem, niczego mi nie zabraknie.
23:2 Sprawia, że kładę się na zielonych pastwiskach, prowadzi mnie nad spokojne wody.
23:3 Posila moją duszę, prowadzi mnie ścieżkami sprawiedliwości ze względu na swoje imię.
23:4 Choćbym nawet chodził doliną cienia śmierci, zła się nie ulęknę, bo ty jesteś ze mną; twoja laska i kij pocieszają mnie.
23:5 Zastawiasz przede mną stół wobec moich wrogów, namaszczasz mi głowę olejkiem, mój kielich przelewa się.
23:6 Zaprawdę dobroć i miłosierdzie pójdą w ślad za mną po wszystkie dni mego życia i będę mieszkał w domu PANA przez długie czasy.
Psalm 23
Perspektywa owcy
W pierwszym wersecie Psalmu Dawid wyznaje, iż to właśnie Bóg jest jego pasterzem. Osobą, która troszczy się o pomyślność i dobrobyt, która go karmi. Dawid jest owcą Boga Jahwe całkowicie zdaną na Jego prowadzenie. Każdy pasterz doskonale wiedział, iż owce muszą być prowadzone, ponieważ jeśli się zgubią nie są w stanie samodzielnie wrócić do stada, ale siadają w miejscu i czekają na pasterza, który je znajdzie. W wersetach 2 i 3 widzimy jak pasterz troszczy się nie tylko sprawy cielesne, ale także o sprawy duchowe swojej trzody. Dawid wyraża pewność dobrego prowadzenia, jeśli to Bóg staje się pasterzem człowieka, ponieważ robi to ze względu na swoją chwałę i swoje Imię. Imię Boże musi zatriumfować nad całą Ziemią. Dawid wskazuje na posilanie duszy i prowadzenie ścieżkami sprawiedliwości. W Bogu można znaleźć odpocznienie, którego człowiek nie znajduje nigdzie indziej.
Dolina Cienia Śmierci
Dawid był człowiekiem, który większość swego życia musiał uciekać przed prześladowcami- najpierw przed Saulem a potem przed własnym synem Absalomem. Bóg był jego jedynym obrońcą i wytchnieniem w czasach, kiedy życie Dawida wisiało na włosku. Bóg jest tym, który jako pasterz ratuje swoją owcę z potrzasku i jednocześnie prowadzi odpowiednią drogą dyscyplinując. To właśnie oznacza laska i kija pasterski, służą one do obrony przed drapieżnikami i pilnowania owiec. W Boskim ręku stanowią ogromne pocieszenie i dają stadu opiekę. Okoliczności doliny cienia śmierci , ogarniętej przez zło wydają się nie do przebycia dla małej potulnej owcy. Jednak lękliwa owca znajduje oparcie w swoim Bogu doskonale wiedząc, iż sama z siebie skazana jest na rozszarpanie przez drapieżniki.
Mój kielich przelewa się
Ostatnie wersety stanowią głos pochwalny człowieka, który pokonał wszelkie przeciwności za sprawą Boga. Pasterz wywyższa swoją owieczkę na oczach jej przeciwników. To sam Bóg zastawia Dawidowi stół i namaszcza olejkiem. W ręce króla Izraela pojawia się obfity przelewający się kielich . Dawid zdaje sobie sprawę, iż dzieje się tak dzięki Bożej miłości i dobroci, przez Jego suwerenną władze nad wszystkim wszędzie. Boże miłosierdzie okazane „owcom” wybiega daleko poza dni naszego życia. Nie opuszcza nas nawet na krok i przez to znajduje wraz z nami miejsce w domu Pana, który przygotowany jest dla jego wybranych. Wspaniale tą miłość wybiegająca poza życie na Ziemi i będącą większą niż śmierć oddaje w Ewangelii Jana Jezus Chrystus- On jest dobrym Pasterzem.
10:24 Wtedy Żydzi obstąpili go i zapytali: Jak długo będziesz nas trzymał w niepewności? Jeśli ty jesteś Chrystusem, powiedz nam otwarcie.
10:25 Jezus im odpowiedział: Powiedziałem wam, a nie wierzycie. Dzieła, które wykonuję w imieniu mego Ojca, one świadczą o mnie.
10:26 Ale wy nie wierzycie, bo nie jesteście z moich owiec, jak wam powiedziałem.
10:27 Moje owce słuchają mego głosu i ja je znam, a one idą za mną.
10:28 A ja daję im życie wieczne i nigdy nie zginą ani nikt nie wydrze ich z mojej ręki.
10:29 Mój Ojciec, który mi je dał, większy jest od wszystkich i nikt nie może wydrzeć ich z ręki mego Ojca.
10:30 Ja i Ojciec jedno jesteśmy.
Ewangelia Jana
Kto jest owcą?
W dzisiejszych czasach, gdy górę bierze ekumeniczny uniwersalizm powinniśmy zadać sobie jednoznaczne pytanie. Czy każdy człowiek jest owcą Jezusa Chrystusa? Sam Pan opowiada żydom odrzucającym go jako Mesjasza – wy nie jesteście z moich owiec. W dzisiejszych czasach mamy wielu ludzi, którzy także uważają się za Bożą owczarnię, jednak nią nie są. Owcami są jedynie Ci, którzy otrzymali dar wiary od Ojca, zostali podarowani Synowi od założenia Świata. Prawdziwe owce słuchają głosu Pasterza i idą za nim. Pasterz prowadzi swoje owce do życia wiecznego, które pod Jego przewodnictwem jest pewne. Nigdy nie zginą i nikt nie wyrwie owiec z ręki Jezusa, gdyż jest w istocie jedno z Ojcem, który większy jest od wszystkich. Wersety te zawierają najwspanialsze zapewnienie zbawienia z ust samego Jezusa, który zwyciężył i zbawił swoje owce.