Ewangelia Marka
14:22 A gdy jedli, Jezus wziął chleb, pobłogosławił, połamał i dał im, mówiąc: Bierzcie, jedzcie, to jest moje ciało. 14:23 Potem wziął kielich, złożył dziękczynienie i dał im. I pili z niego wszyscy. 14:24 I powiedział im: To jest moja krew nowego testamentu, która się za wielu wylewa. 14:25 Zaprawdę powiadam wam: Nie będę więcej pił z owocu winorośli aż do tego dnia, gdy go będę pił nowy w królestwie Bożym. 14:26 A gdy zaśpiewali hymn, wyszli ku Górze Oliwnej.
W trakcie obchodzenia Wieczerzy Paschalnej, w której Żydzi wspominali Wyzwolenie przez Boga z niewoli egipskiej, pokonanie Faraona, cuda, które Bóg uczynił Narodowi Wybranemu – nasz Pan przekazuje swoim uczniom pamiątkę wyzwolenia z niewoli grzechu, zwycięstwa nad Szatanem, doskonałej ofiary za swój lud i pojednania z Bogiem. Jezus wskazuje na zdarzenie, które będzie miało wpływ nie tylko na Izraelitów, ale także na Pogan. Prorokuje o tym co ma się zaraz wydarzyć, chwilę przed tym jak zostanie wydany. Mówi o sensie wydarzeń Golgoty. Wszystko to dzieje się przed śmiercią Jezusa nie bez przypadku – przaśny chleb łamany obrazuje bezgrzeszne ciało Chrystusa łamane za nasze grzechy, zaś kielich wina jest obrazem krwi, którą nasz Pan przelał aby ustanowić Nowe Przymierze dla wielu.
Londyńskie Wyznanie Wiary z 1689 roku:
Zewnętrzne elementy Wieczerzy Pańskiej chleb i wino odpowiednio wyodrębnione do użycia zgodnego z nakazem Chrystusa, znajdują się w takiej relacji do ukrzyżowanego Pana, że chociaż w rzeczywistości używane są wobec nich wyrażenia obrazowe, są czasami określane nazwami rzeczy, które reprezentują, a mianowicie ciałem i krwią Chrystusa, chociaż w istocie i naturze nadal pozostają jedynie rzeczywistym chlebem i winem, tak jak były nimi przed wybraniem do szczególnego użytku.
Jedzcie i pijcie
1 List do Koryntian
11:23 Ja bowiem otrzymałem od Pana to, co wam przekazałem, że Pan Jezus tej nocy, której został wydany, wziął chleb; 11:24 A gdy złożył dziękczynienie, połamał i powiedział: Bierzcie i jedzcie, to jest moje ciało, które za was jest łamane. Czyńcie to na moją pamiątkę. 11:25 Podobnie po wieczerzy wziął też kielich, mówiąc: Ten kielich to nowy testament w mojej krwi. Czyńcie to, ilekroć będziecie pić, na moją pamiątkę. 11:26 Ilekroć bowiem będziecie jedli ten chleb i pili ten kielich, śmierć Pana zwiastujecie, aż przyjdzie.
Mamy głosić śmierć Pana aż przyjedzie – błogosławić chleb i kielich wina a następnie dzielić między sobą. Błogosławieństwa płynące z krzyża stają się udziałem wszystkich wierzących bez wyjątku, tak więc wszyscy wierzący powinni mieć swoje miejsce przy Stole Pańskim – pić z kielicha i spożywać łamany chleb. Wspominanie i zwiastowanie śmierci Pana, za każdym razem przypomina nam o tym co Bóg uczynił dla naszego zbawienia.
Londyńskie Wyznanie Wiary z 1689 roku:
W tym obrzędzie Pan Jezus polecił swoim sługom modlić się i błogosławić chleb i wino, by w ten sposób poświęcić je z pospolitego do świętego użytku. Mają brać i łamać chleb, następnie brać kielich i dawać zarówno uczestnikom jak również sami uczestniczyć w komunii. Pozbawianie wiernych picia z kielicha, czczenie chleba i wina, wznoszenie w górę chleba i wina, obnoszenie ich w celu adoracji i używanie ich dla jakiegoś fałszywego celu religijnego, to wszystko jest sprzeczne z naturą obrzędu i celem, dla którego Chrystus go ustanowił.
Karmienie się przez wiarę
Wieczerza Pańska została dana Kościołowi jako pamiątka dzieła Chrystusowego, co nie tylko buduje wierzących ale też karmi przez wiarę. Jaki lepszy duchowy chleb możne sobie wyobrazić chrześcijanin niż wiara w jedyne i niepowtarzalne dzieło Chrystusa, która daje życie wieczne i lepszy duchowy napój, niż ten ściągający przekleństwo Prawa z naszych ramion a ustanawiający Nowe Przymierze oparte o łaskę. Temat karmienia się wiarą w Mesjasza porusza Jezus w rozmowie z Żydami w Ewangelii Jana 6,47- 58. Wewnętrzne, duchowe karmienie się Chrystusem przez wiarę jest prawdziwym pokarmem na życie wieczne dla Kościoła.
Londyńskie Wyznanie Wiary z 1689 roku:
Ci, którzy są godni i w wewnętrzny sposób jedzą i piją widzialny chleb i wino w tym obrządku, równocześnie przyjmują i karmią się Chrystusem ukrzyżowanym oraz otrzymują wszystkie dobrodziejstwa pochodzące z Jego śmierci. Czynią to prawdziwie i w rzeczywistości, nie jakby karmili się rzeczywistym ciałem i krwią jakiejś osoby, lecz czynią to wewnętrznie i przez wiarę. Ciało i krew Chrystusa są przekazywane wierze chrześcijan, nie dzieje się to w żaden fizyczny sposób, lecz tylko w sensie duchowym, tak jak sam chleb i wino są przekazywane ich zewnętrznym, fizycznym zmysłom.
Społeczność
1 List do Koryntian
10:16 Kielich błogosławieństwa, który błogosławimy, czy nie jest wspólnotą krwi Chrystusa? Chleb, który łamiemy, czy nie jest wspólnotą ciała Chrystusa? 10:17 My bowiem, choć liczni, jesteśmy jednym chlebem i jednym ciałem, bo wszyscy jesteśmy uczestnikami jednego chleba.
Nakaz zachowania ciągłości tej pamiątki ukazuje jej ogromną ważność dla społeczności świętych – ma być sprawowana do momentu przyjścia Pana. Sama wieczerza jest elementem spajającym Kościół, zadatkiem społeczności, którą wierzący mają z Chrystusem, ale która wyraża się w społeczności między braćmi. Pamiątka ofiary Pana zwraca nasze oczy właśnie na fundament naszej wiary, dzięki któremu stanowimy jedność. Szczególnie w dzisiejszych czasach warto pamiętać, iż autentyczna jedność może być budowana jedynie na prawdzie Ewangelii Chrystusowej.
Londyńskie Wyznanie Wiary z 1689 roku:
Wieczerza Pańska została ustanowiona przez Pana tej samej nocy, podczas której został wydany. Ma być przestrzegana przez Jego Kościół aż do końca świata, jako ustawiczna Jego pamiątka i dla ukazywania znaczenia Jego ofiary i śmierci. Została ustanowiona również i po to, aby utwierdzić świętych w wierze, że wszystkie dobrodziejstwa pochodzące z ofiary Chrystusa są ich udziałem. Ponadto ma przyczyniać się do ich duchowego karmienia i wzrastania w Chrystusie, oraz do umocnienia poczucia obowiązku wobec Niego. Wieczerza Pańska jest również więzią i zadatkiem społeczności, którą wierzący mają z Chrystusem i ze sobą nawzajem.
Pamiątka Doskonałej Ofiary
List do Hebrajczyków
9:24 Chrystus bowiem wszedł nie do świątyni zbudowanej ręką, która była odbiciem prawdziwej, ale do samego nieba, aby teraz stawać dla nas przed obliczem Boga; 9:25 I nie po to, żeby często ofiarować samego siebie jak najwyższy kapłan, który wchodzi co roku do Miejsca Najświętszego z cudzą krwią; 9:26 Bo inaczej musiałby cierpieć wiele razy od początku świata. Lecz teraz na końcu wieków pojawił się raz dla zgładzenia grzechu przez ofiarowanie samego siebie. 9:27 A jak jest postanowione ludziom raz umrzeć, a potem sąd; 9:28 Tak też Chrystus raz ofiarowany na zgładzenie grzechów wielu, drugi raz ukaże się bez grzechu tym, którzy go oczekują dla zbawienia.
Wieczerza Pańska powinna stanowić jeden z centralnych punktów życia społeczności chrześcijańskiej. Wskazuje na serce Ewangelii – Jezusa Chrystusa, Głowę Kościoła, który uczynił wszystko doskonale – raz na zawsze, kiedy jeszcze byliśmy grzesznikami. Jezus złożył jedną, niepowtarzalną ofiarę – spłacił nasz dług. Zmartwychwstał i zasiadł po prawicy Ojca, skąd przyjdzie powtórnie sądzić Świat. Wskazuje na Bożą łaskę płynącą z miłości i chwałę, która za wszystko należy się tylko Bogu. Pozostawia nas także w nieustannym oczekiwaniu. Oczekiwaniu wypełnienia się wszystkich Bożych obietnic złożonych Kościołowi, a które zostaną wypełnione z końcem czasów i powtórnym przyjściem Pana.
Londyńskie Wyznanie Wiary z 1689 roku:
W tym obrzędzie Chrystus nie jest składany na ofiarę swemu Ojcu ani nie jest składana żadna rzeczywista ofiara, w sensie odpuszczenia grzechu żywych lub umarłych. Wieczerza jest wyłącznie pamiątką jedynej ofiary Chrystusa, który oddał siebie na krzyżu raz na zawsze. Jest także duchowym ofiarowaniem Bogu wszelkiej możliwej chwały za dzieło Golgoty dokonane raz na zawsze. Tak więc papieska ofiara mszy, jak to jest nazwane, jest czymś odrażającymi uwłacza prawdziwej ofierze Chrystusa, która jest jedynym przebłaganiem za wszystkie grzechy wybranych.
Bądźmy Przaśni
1 List do Koryntian
5:7 Usuńcie więc stary zakwas, abyście byli nowym ciastem, jako że jesteście przaśni. Chrystus bowiem, nasza Pascha, został ofiarowany za nas. 5:8 Obchodźmy zatem święto nie ze starym zakwasem ani z zakwasem złośliwości i przewrotności, ale w przaśnikach szczerości i prawdy.
Można zadać pytanie: czy Wieczerza Pańska jest zwykłym posiłkiem, do którego zasiąść może każdy? Z pewnością nie! Pierwszy List do Koryntian wyraźnie zaznacza niewłaściwe podejście do Wieczerzy Pańskiej w zgromadzeniu. Przystępowanie do stołu Pańskiego niegodne – ludzi niepobożnych, nieświadomych i niezdolnych do społeczności z Chrystusem- w zatwardziałości grzechu, nienawiści, kłótliwości i podziałach, co nie uchodzi uwadze Pana. Postępowanie takie sprowadza na człowieka sąd Boży i jest przez Pana surowo karane. Siadając do Stołu Pańskiego mamy być przaśni – bez zakwasu grzechu, w szczerości dbając o dobro braci i sióstr, ponieważ stanowimy wspólnotę jednego chleba i jednego kielicha. Wspólnotę, którą Bóg nabył swoją własną krwią. (Dz 20,28).
Londyńskie Wyznanie Wiary z 1689 roku:
Wszyscy, którzy uczestniczą w Wieczerzy Pańskiej niegodnie, grzeszą przeciwko ciału i krwi Pańskiej, a ich jedzenie i picie ściąga na nich Boży sąd. Tak więc wszyscy nieświadomi lub niepobożni ludzie, którzy niezdolni są do społeczności z Chrystusem, są podobnie niegodni, aby zasiadać przy Stole Pańskim; dopóki pozostaną w takim stanie, nie mogą być we właściwy sposób uczestnikami świętego obrządku Chrystusowego, gdyż w ten sposób popełnialiby wielki grzech przeciwko Chrystusowi.
Podsumowanie
Kiedy następnym razem zgromadzicie się aby łamać chleb i dzielić wino na Pamiątkę Pana i Jego dzieła, pamiętajcie też, jak wiele owe spotkanie dla chrześcijan i Kościoła znaczy. Z jak wielką uwagą powinnismy podchodzić do Stołu Pańskiego, chwaląc Boga w naszych sercach. Wzrastajmy w tego, który jest Głową Kościoła – Jezusa Chrystusa. Budujmy się na fundamencie Ewangelii i krzyża, przez które przychodzi zbawienie, a na które wskazuje Wieczerza Pańska.
Przemysław Mac