„Lud tych, którzy znają swojego Boga, umocni się” Daniela 11,32
Każdy wierzący rozumie, że poznanie Boga jest najwyższą i najlepszą formą poznania, a to duchowe poznanie jest źródłem siły chrześcijanina. To wzmacnia jego wiarę. Pismo stale mówi o wierzących jako o osobach, które są oświecone i uczone przez Pana; jest o nich powiedziane, że mają „namaszczenie od Świętego”, i mają je po to, aby wzrastała ich wiara. Poznanie wzmacnia również miłość. Poznanie otwiera drzwi przez które widzimy naszego Zbawiciela. Posługując się innym porównaniem możemy powiedzieć, że poznanie maluje portret Jezusa, a kiedy widzimy ten obraz, kochamy Go. Nie możemy kochać Chrystusa, którego nie znamy przynajmniej do pewnego stopnia. Jeśli znamy tylko niektóre z doskonałości Jezusa z tego co zrobił dla nas oraz co teraz robi, nie możemy wiele Go kochać; ale im bardziej Go poznajemy, tym bardziej będziemy Go kochać. Poznanie również wzmacnia nadzieję. Jak możemy mieć na coś nadzieję, jeśli nie wiemy, czy istnieje? Nadzieja może być teleskopem, ale dopóki nie otrzymamy instrukcji, samo szkło nic nam nie powie i niczego nie dostrzeżemy; poznanie usuwa przedmiot, który zasłania nam widok, a kiedy spojrzymy przez jasne szkło optyczne, ujrzymy objawioną nam chwałę, na którą będziemy oczekiwać z radosną pewnością. Poznanie daje nam powody do bycia cierpliwymi. Jak możemy mieć cierpliwość, jeśli nie poznamy czegoś ze współczucia Chrystusa i nie poznamy dobra, które przychodzi przez karcenie zsyłane przez naszego niebiańskiego Ojca? Nie ma żadnej łaski dla chrześcijanina, która nie byłaby wspierana przez święte poznanie doskonalone przez Boga. Jakże ważne jest zatem, byśmy nie tylko wzrastali w łasce, ale również w poznaniu naszego Pana i Zbawiciela Jezusa Chrystusa.
Tłumaczenie: Michał Stefanoff
Poniższy tekst jest tłumaczeniem fragmentu książki „Charles Spurgeon’s Morning and Evening”.