POZYSKAĆ

Mat 18:15  Jeśli twój brat zgrzeszy przeciwko tobie, idź, strofuj go sam na sam. Jeśli cię usłucha, pozyskałeś twego brata. Mat 18:16  Jeśli zaś cię nie usłucha, weź ze sobą jeszcze jednego albo dwóch, aby na podstawie zeznania dwóch albo trzech świadków oparte było każde słowo. Mat 18:17  Jeśli ich nie usłucha, powiedz kościołowi. A jeśli kościoła nie usłucha, niech będzie dla ciebie jak poganin i celnik.  

Powyższy fragment jest często, a może nawet najczęściej, wykorzystywany aby przypomnieć kościołowi o konieczności stosowania w dyscypliny. I rzeczywiście słowa wypowiedziane przez Chrystusa są pouczeniem jak postępować w sytuacjach, gdy do kościoła wkrada się grzech.  

Stwierdzam ze smutkiem, iż bardzo często w imię źle rozumianej miłości zapominamy o tych pouczeniach i pozwalamy aby grzech rozprzestrzeniał się w naszych szeregach. Jednakże chciałbym zwrócić uwagę, że czytany fragment ma swój kontekst. I tak jak całą Biblię musimy interpretować w jej kontekście tak i w tym przypadku musimy widzieć przede wszystkim w jakim kontekście, czyli w jakim celu został napisany. Kontekstem dla pouczenia Jezusa są słowa z wersetów 18:12-14: 

Mat 18:12  Jak wam się wydaje? Gdyby jakiś człowiek miał sto owiec, a jedna z nich zabłąkałaby się, czyż nie zostawi tych dziewięćdziesięciu dziewięciu i nie pójdzie w góry szukać zabłąkanej? Mat 18:13  A jeśli uda mu się ją znaleźć, zaprawdę powiadam wam, że cieszy się z niej bardziej niż z tych dziewięćdziesięciu dziewięciu, które się nie zabłąkały. Mat 18:14  Tak też nie jest wolą waszego Ojca, który jest w niebie, aby zginął jeden z tych małych.  

O czym poucza nas ta przypowieść? Co Jezus chciał przez nią przekazać?

Przypowieść o zagubionej owcy jest, nauką pokazującą nam, iż Bóg nie porzuca swoich owiec lecz podejmuje działania, by, nawet jeśli któraś z nich się zagubi, odnaleźć ją i wprowadzić z powrotem do stada. 

„Niech będzie w was takie nastawienie umysłu, jakie też było w Chrystusie Jezusie;”  pisał apostoł Paweł do kościoła w Filipii. Dając posłuch temu wezwaniu, podobnie jak Jezus, który chce pozyskać owce, tak i my powinniśmy w swoim działaniu mieć takie samo nastawienie. Zwróćmy uwagę, iż droga, którą przedstawia Jezus, ścieżka postępowania nie jest celem samym w sobie, lecz sposobem, który ma prowadzić do celu: POZYSKANIE BRATA. 

Tekst o dyscyplinie kościelnej niesie za sobą przede wszystkim przesłanie, w którym mamy postępować z takim samym nastawieniem i w taki sam sposób jak Bóg. Podobnie jak Bóg, który szuka zgubionej owcy i przywraca ją do stada, tak my, w kościele powinniśmy podjąć starania aby pozyskać brata. Ze szczególnym naciskiem na słowo pozyskać. Powinniśmy pamiętać zatem, że wprowadzenie dyscypliny nie jest samo w sobie celem, lecz środkiem do celu. Osiągnięcie zaś tegoż celu będzie wymagało od nas odrzucenia złości, gniewu, „świętego oburzenia” itp. a przyjęcie postawy miłości, życzliwości i troski. 

Czy masz taką postawę? Czy masz taki cel?