Bóg jest nie fair

Zdaniem wielu Bóg wynagradza zbawieniem za dobre uczynki, natomiast za złe karze potępieniem. Reformatorzy protestanccy na nowo odkryli prawdę, że zbawienie jest niezasłużonym darem od Boga i nie jest wynikiem naszych zasług. Co do tych kwestii panuje zgoda w świecie protestanckim. Kontrowersje wzbudza jednak kwestia wybrania. W tym artykule postaram się odpowiedzieć na kilka zarzutów w kwestii wybrania. Czy Bóg, który wybiera, może być uznany za sprawiedliwego Boga?

Zdaniem arminian (przeciwników teologii reformowanej) Boży wybór to nic innego jak przewidzenie przyszłości. Czyli Bóg spojrzał w przyszłość i zobaczył, że Kowalski uwierzy w Jezusa, a Iksiński nie. Bóg wybrał Kowalskiego, bo wiedział zawczasu, że Kowalski wybierze Boga. Zdaniem chrześcijan reformowanych Boży wybór nie polega na wiedzy Boga co do przyszłych wydarzeń, ale na Bożym postanowieniu, że zbawi On tylko niektórych ludzi. Powód tego wyboru pozostaje jednak tajemnicą. Tak wyraził to Jan Kalwin:

„Jakże grzeszne jest naleganie na poznanie przyczyn woli Bożej, skoro ona sama jest i słusznie powinna być przyczyną wszystkiego, co istnieje…. Dlatego też gdy pytamy, dlaczego Pan tak uczynił, musimy odpowiadzieć – bo tak sobie upodobał”. Istota Religii Chrześcijańskiej, III: xxiii, 2,4.

Według Kalwina Bóg nie tylko przewidział wiarę niektórych ludzi, ale także tę wiarę włożył w ich serca. Dlaczego jednym dał zbawczą wiarę, a innym tej wiary nie dał? Tego nie wiemy. Bóg nie objawił dlaczego nad jednymi się zmiłował, a nad innymi nie:

„Mówi bowiem do Mojżesza: Zmiłuję się, nad kim się zmiłuję, a zlituję się, nad kim się zlituję. A zatem nie zależy to od woli człowieka, ani od jego zabiegów, lecz od zmiłowania Bożego”. Rz 9,15-16

Teraz możnaby zadać pytanie – skoro Bóg niektórych nie wybrał do zbawienia to dlaczego ich obwinia za brak wiary? Apostoł Paweł doskonale wiedział, że ludzie zadadzą to pytanie i dlatego zawarł je w Liście do Rzymian:

„A zatem, powiesz mi: Czemu jeszcze obwinia? Bo któż może przeciwstawić się jego woli?” Rz 9,19

Odpowiedź na tak zadane pytanie brzmi:

„Człowiecze! Kimże ty jesteś, byś mógł się spierać z Bogiem? Czyż może naczynie gliniane zapytać tego, kto je ulepił: «Dlaczego mnie takim uczyniłeś? »Czyż garncarz nie ma mocy nad gliną i nie może z tej samej zaprawy zrobić jednego naczynia ozdobnego, drugiego zaś na użytek niezaszczytny?” Rz 9,20-21

Ludzka natura skłania nas do patrzenia na siebie z dumą. Z natury jesteśmy dumni i chcemy myśleć o sobie, że jesteśmy dobrymi ludźmi. Apostołowie spierali się między sobą kto z nich jest największy w Królestwie Bożym. Chcemy myśleć, że to my z własnej woli podjęliśmy decyzję by narodzić się na nowo. Ale Biblia mówi, że to Bóg dał nam nowe narodzenie. Biblia mówi wyraźnie – to Jezus wybrał swoich uczniów:

„Nie wy mnie wybraliście, ale ja was wybrałem i przeznaczyłem, abyście wyszli i wydali owoc, i aby wasz owoc trwał, i aby Ojciec dał wam to, o cokolwiek poprosicie go w moje imię”. Jana 15,16

Boże wybranie jest doktryną biblijną. Bóg nie musiał nikogo wybierać. Po pierwszym grzechu upadłych aniołów zapadł na nich nieodwracalny wyrok potępienia. Ale wobec rasy ludzkiej Bóg miał inny plan. Postanowił On część ludzi wybrać i zbawić. Kto kłóci się z Bożym wyborem w rzeczywistości kłóci się ze Stwórcą. To tak jakby nierozumna glina kłóciła się z gliniarzem. Odłóżmy zatem ludzką mądrość i zaufajmy Bogu i Jego słowu.